Valentine Galeyn ging in gesprek met bewoners van de therapeutische gemeenschap De Sleutel over de waarde van muziek en de connectie tussen muziek en herinneringen. De bewoners vertelden over hoe muziek hen helpt om los te laten of net niet los te laten en door te gaan.

Dit vertaalden ze samen naar muziek en het nummer ‘Dance Monkey’. Valentine maakte er een dans van op een vertraagde en bewerkte versie van dat nummer.

Lisbeth Gruwez besloot om als presentje Lief zelf te laten dansen. Lief is een groot dansliefhebber en wil graag afscheid nemen van een aantal zaken. Letterlijk en figuurlijk. Het
werd een dans door mooie en minder mooie herinneringen heen, met een klein koordje.

Lief geeft alles weer zuurstof. Ze opent de deuren voor een nieuwe wind op de tonen van ‘PEACE PIECE’ van Bill Evans.

Gytha Parmentier luisterde naar het verhaal van drie laatstejaars van het Vurstje, een school voor buitengewoon onderwijs in Evergem. Zij kozen als lied ‘The Hum’ en vertelden de meest waardevolle momenten uit hun leven.

Alle drie moeten ze de veilige haven die hun school is, verlaten. Er hangt spanning in de lucht, veel zenuwen maar ook zin, angst en argwaan maar nog veel meer moed. Net als ‘The Hum’ (het gezoem) moeten ze nu als een zwerm uitvliegen naar andere oorden.

Marie Rose ademt muziek. Ze speelde haar hele leven dagelijks piano, tot een val enkele maanden geleden een abrupt einde maakte aan haar vertrouwde bezigheid. Sindsdien nam ze haar intrek in Zorghotel Wellington, waar haar dochter ook dagelijks langs komt.

Ze heeft een grote liefde voor Franse chansons. Eén van de liedjes die ze het meest speelde en erg graag hoort is Tombe la neige van Adamo. Karim Kalonji maakte een dansante versie van haar muzikale leven.

Op vraag van Lichtfeest Lissewege praatte danseres Fanny Vandesande met een verdienstelijke Lissewegenaar, Rudi Huyghebaert. Rudi heeft een sterke binding met Lissewege; hij werkte vele jaren in de glasfabriek, bood/biedt bewoners een luisterend oor om vervolgens tot actie over te gaan. Hij denkt met warmte terug aan zijn tijd als motorrijder, een tijd die voor hem verbonden is met stevige hardrockmuziek.

Fanny maakte op basis van zijn verhaal een warm danscadeau.

Elsy is vrijwilliger bij Dienstencentrum Zonneheem, geeft workshops bloemschikken, verzorgt de Sinterklaas voor alle bewoners van het zorgcentrum van haar zoon met beperking... Haar levenmotto: aanvaarding als bron van geluk. 

Robin Vandenbussche maakte een choreografie op basis van haar verhaal. Zelf sprak ze een tekst in waar ze mooie herinneringen aan heeft, Die tekst wist Robin mooi te integreren bij de muziek van Frank Sinatra.

Tijen Lawton en Koen hadden het over de impact van muziek wanneer je iets voor een eerste keer beluistert op een heel specifiek moment in je leven. Hoe je op dat moment connecteert met die klanken.

Tijen zoekt in haar dans naar een onderliggende
dialoog tussen de erg diverse nummers die Koen haar aanreikte. Voor elke voorstelling op een nieuwe plek bouwt ze verder aan een constante reis, met een aankomst in een geheimzinnige tijd vol herinneringen."

Eliane heeft best veel meegemaakt, maar achterom kijken doet ze niet. Tenzij om over haar jonge jaren te vertellen: hoe ze de eerste van de klas werd, hoe ze met haar broer en zus op hun kabas de berg af gleden, of hoe ze via via in contact kwam met de muziek en persoon van Jacques Brel… 

Ook kan het nummer Con Te Partiro van Andrea Bocelli haar nog steeds ontzettend ontroeren. Gytha Parmentier koos dan ook dat nummer voor een heel persoonlijke choreografie. Vania d'Angelo danst mee en zingt haar versie van Con Te Partiro. Speciaal voor Eliane.